Sensizliğin Seninle Olan Öyküsü (ıı)

Sonra
Onlar
Yaratıldılar
Saat geçti
Dünya haykırdı
Yer yerinden kanadı
Küçük kız büyüdü
Büyüdüğü yerden yaraladı...

Ölümleri paylaştılar birer birer uzun zaman öncesinde
Akın akın sevişmeler sakladılar avuç içlerinde
Bilmezdi dağları yokuşları bile
Adamcağız ondan öncesinde
Onu bu ıslak geceler şair etti.

Bir keresinde sabahladılar yurt yurta verip
Yılkıları terbiyeleyecek bir adam
Suskularını heybesinden çıkaramadı
Söyleyecek her şey treni kaçırmaya yönelik
Söyleyecekleri her kumaşı yırtmaya yönelik
Dikişsiz bileklerini öpmeye yönelik
İmkânsızlıklara yönelik

Trenin kumaşından mı
Dudak payı bırakılmış son sigarasından mı
Tenini aynada bıraktı
Artık sigaraya değil
Çaylara kursak payı bırakıyor
Kuşlar sevinsin
Kursakları doysun
Yoksa sensizliğin seninle olan öyküsüyle
Alakası bile yok
Sorakisi bile yok
Onu bu aşık geceler isyankâr etmişti

Miniğim diye ağıt ede ede miniminnacık kalmıştı
Ben de bu öyküyü bitirdim
Islak ıslak
İsyankâr isyankâr
İstanbul görsün
Bir de İstanbul ölsün