Akşam, pencerenin camına yapışmış bir sinek gibi
Vınlayarak düştü kadın, çay bardağının dibinde
Demlik tortusuna bakarken buldu kendini,
Adam ise koltuğun derisinde açılan çatlağı parmağıyla okşadı
İkisi de biliyordu bu yarığın içinde kaybolan seslerin,
Bir daha çıkmayacağını.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta