Sessizliğin Kıyıları! Şiiri - Kamil Çağlar

o ritmin sesi kulaklarımda çınladığında
serin sularına dalmış gibi oluyorum eşsiz boğazın
biraz batı kokan doğulaşmış ezgilerini hissediyorum
biraz orkestranın hüznünü..

derin bir çağrı içeren şuh sesinle irkiliyor benliğim
kanunun hastası mıyım?
yoksa udun ağlamaklı sesi mi?
kemanın düğümlenen buğusuna mı takılıyor düşüncelerim
arada gidip gelen ritmin nefesine mi?
bilemiyorum..

ve
ağırlığını kaldıramayan bir ceset vuruyor sessizliğin kıyılarına
kızarmış gözlerinde yarınlarının izleriyle
anılarım irkiliyor intihar teşebbüsümde..

birbirine karışıyor çevremdeki meraklı söylenmeler
günün manşet haberini taşıyor üzerime örtülenler
ayak sesleri çalkalanıyor binbir telaşla
gözbebeklerimin içine yerleşiyor, unutulmaz kahpe dakikalar
göğsüme vuruyor rüzgarın üşüşen nefretiyle
_____________________________yapışıp kalıyor iliklerimde..

sâkinin dostluğuna sığınıyorum o an
___”boşluğa bırakılmış saçlarımın ışıltısıyla
____________________gökyüzünün maviliğine sığınıyorum..”

25.09.2010 21.00
İstanbul