Hasretinde sakladım gecelerimi bazen sessizliğinde kayboldum zamanın.
Kaç gecenin sabahında günün ilk ışıklarını izledim.Hep bir ümit vardı içimde belki belki yarın dediğim.Her seferinde Hiçbir şey olmamış gibi sıkı sıkı sarılırdım hayata bilirdim bir gün beni görecek.verecek yaşamın tüm güzelliklerini Kimi zaman sevmek korkuturdu beni ne zaman birini çok sevsem kayıp giderdi avuçlarımın arasından hiç yaşanmamış gibi
O yüzden sevgiye hep hasretlik vardı içimde özlerdim sevgiyi ne yazıkki kimse benim gibi sevmezdi.
Ağlamayı hiç sevmezdim ne zaman ağlasam fazla uzun sürmez sonunda bir tebessüm belirirdi dudaklarımda
işte o zaman unuturdum her şeyi
Hayellerim vardı gerçekleştiremediğim.Ve daha halen gerçekleşecek diye umutla beklediğim.
Bazen akşam olunca iskeleye gider güneşin batışını izlerdim.Güneş hiç batmazdı aslında bilirdim
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
