Sessizliğin Beyaz Çiçeği
Uzak dağın eteğinde,
süzülür parlak beyaz bir çiçek.
Rüzgâr ile konuşur,
Adını bilmediğim bir dille.
Güneşe biraz eğilir, geceye dalmaz,
Ay değse yaprağına, irkilmez.
Yamaçtan öteye geçmez ,
Kendi sessizliğinden ödün almaz.
Yine de durur o çiçek.
ışığının parlaklığına doyulmaz.
Bakmak yeter, bu manzara hiç azalmaz,
Vadiler durur aramızda
Soğuk geldi şimdi o dağlara,
Rüzgâr bile sessiz, iz bırakmaz,
Uzakta kalır ,o parlak güzellikten.
Var olmaz o artık pembeliğinde
Kayıt Tarihi : 16.12.2025 22:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!