Sessizliğin, Şiiri - Levent Karakaş

Sessizliğin
Sesizliğin Ölüm gibi...
Ben her yağmur yağışında,
Sana susuzluğumu yıkıyorum,
Kış ayında karlar yağdırıyorum sessizliğine,
Bir sesin çözüyor tüm buzlarımı tekrar tekrar aşka.
Sessizliğin ölüm gibi bir şey.
Zaman duruyor adeta ben olmuyorum.
Bana seni hatırlatan herşey,
Kendini vuruyor sessizliğinde.
Her damla gözyaşı bir anı gibi,
Her anı sen ve sessizliğin;
Bir tokat oluyor çekilemeyen bir acı misali.
Seni her türlü kabul ediyorum,
Fakat;
Sessizliğin ölüm gibi…
Sessizliğin, sessiz kalışın
Meğerse,sessizliğin sensizlikmiş ölüm...
29.06.2012