Sessizliğim Şiiri - Emir Kerküklü

Aşkta sessizliğimi suçluyorlar!
Konuşmanın ne faydası var ki,
Karşımdaki duymuyorsa.
duyuyorsa da,
Duyduklarını algılamak istemiyor.
Sessizliği seçtim.
Hayatımın ekseni oldu.
Yaşıyorum,
Nefes alıyorum,
Sessizce.
Hisslerim bile suskun.
Belki bu yüzden,
Ağlıyorum,boğuluyorum,
Kimse duymuyor beni.
Suskunluğum...
Her sorunun cevabı oldu,
Öyle aşığım ki sessizliğime,
Artık adresim oldu.
Ne güzelsin ey yürek,
Susuyorsun yaralarına razı.
Ne güzelsin ey sessizliğim,
Yüreğimi üfleyerek,
Söndürmeye çalışıyorsun ateşlerini.
Acılar ortasında,
İnsanlara karşı
Gülmeyi çizdim dudaklarımda
Gücsüzlüğümü inkar edebileyim diye.
Gecelerin üzüntüsüne,
inlemelerimi besteledim.
Sessizce yazabildim,
Lakin yazarken acılarıma nokta koyamadım.