Rıhtımın en ucundayım
Karanlıkların kucağına bıraktım benliğimi
Ilık bir rüzgar tarıyor tenimi ince ince
Martılar yok gökyüzünde cıvıltıları eksik
Denizin maviliği kararmış
Döndüm ve bu koca şehre bakıyorum
Trabzon’uma…
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Gözpınarları ıslanmayan tek insan; ceset olan insandır…
Karanlığın içinde bir minik nokta gibiyim şimdi
Gözpınarlarım kurumuş
Gözlerim karanlığı tarıyor umutsuzca; boşuboşuna
Ölüme namzet bir ceset halindeyim
Rıhtımın en ucunda taşlarda beyazlaşıp ölürken deniz
Her nefesimle ömür tüketiyorum isteksiz…
Zaman anlamını kaybetti karanlığın içinde
Ben deniz değilim ki; taşlarda ölüp ölüp dirileyim biteviye
Ben;
Kan çanağına dönen gözlerime hapsettim kimsesizliğimi
Karanlıklara haykırıyorum
Kimse duymuyor sessizliğimi….
hüzün dolu dizelerdi,aldı beni içine harikaydı şair,kurlarım yürek ve kalem sesinizi
sevgiyle kalın e miiiiiiiiiii
Kan çanağına dönen gözlerime hapsettim kimsesizliğimi
Karanlıklara haykırıyorum
Kimse duymuyor sessizliğimi….
evet,güzel bir şiirdi ve final
çok güzel bağlanmış.beğeniyle okudum.mavilikler hep yoldaşı olsun kaleminizin efendim.saygılar.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta