Sessizliğe sesleniş Şiiri - Mahmut Çiçek ...

İlk önceleri kahretmiştim sensizliğe
Kendimi unutmuştum meyhane köşelerinde
Sigara dumanında teselliyi aramıştım
Yürek sızısına rakıyı basmıştım

Fayda etmemişti iyice yakmıştı
Aynaya bakmama cesaretim kalmamıştı
Sokak lambalarını kırıyordum sensizliği fısıldıyordu
Sokak kedilerine içimi döküyordum
Sensizliği gözyaşımla akıtıyordum

Berduş diyerek ittiler umursamadım
Çünkü ben senin berduşundum güldüm geçtim
Sığındım huzuruma yalnızlığıma anılarıma
Avundun ulaşamayacağım hayallerime

Taki o mızrap gibi saplanışın yokmu
İşte kokmaya başladı toprak sensizlikte
Kendimi bıraktım çaresizliğin sonuna
Hasretin sonuna kavuşmaya
hoşçakal