Sessizliğe gömülmeden

Anlamış değilim insanoğlunu
Kuşku denizinde çırpınıp durur
Çaresiz zannedip bekler sonunu
Kahreden acısı dağları bulur

Bohçalanmış bekleyen dilekler için
Yürek taşımalı aşk pazarına
Kışlıklarını giymeden bedenlerimiz
Menzile kurulup, hedef gözetip
Mısra mısra emekleyerek

Çırılçıplak ölüm, bir adım öten
Ulu bir mahkeme kurulu bekler
Puslanmış havadır; yolunu örten
Seni kurtarmaya yetmez dilekler

Kaygılı bir bekleyişin ardından
Sessizliğe gömülmeden insanlık
Coşkun sele dönüp gönül dağında
İnmek için düz ovaya, yazıya
Yürekten taşmak gerek

Kalbin kapısını kapatmayınız
Bırakın üstüne ışıklar sızsın
Ferahlık yolunu daraltmayınız
Don tutmuş gönüller eriyip, kızsın.