Kimler yok ki bu altı kül grisi, üstü haki mor vadide?
Bir çocuk, gülüşüyle gömülmüş...
Bir Baba suskunluğuyla mühürlenmiş taşlar,
isimleri değil, eksik cümleleri taşır.
Anne feryatlarını, rüzgâr tanıyanlara taşır.
Dua gibi susar bu vadide gökyüzü.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta