Yıldızlar; gecenin karanlığını aydınlatsın
Şemsiyesi olsun bu karanlıkta aydınlığın
Gel oturalım şöyle hiç konuşmadan
Gözlerimiz bakışsın sadece sessizce
Dudaklarımız öpüşsün yıldızların altında
Usul usul
Yüreklerimizin sesi duyulsun sadece
Koparma bırak dedim sevgimizi
Ama dinlemedin
Sonra sessizce gittin
Dönüp arkana bile bakmadın
Bu gidişin bir isyandı belkide
Sanki ayrılığın ayak sesleri vardı
Gecenin orta yerinde
Görünmez ama kulakları uğuldatan bir rüzgar gibi
Bir fırtınaydı sanki
Gidişinde söküp aldığın yürek gibi
Koparma bırak dedim sevgimizi
Ama dinlemedin
Sonra gecenin karanlığında kayboldun gittin
Diyemedim bırak sevgimi
Sevgimi aldığın yetmezmiş gibi
Yüreğimi de alıp götürdün, hiç düşünmedin
Onu da alırsam nasıl yaşarsın diye....
®©
Kayıt Tarihi : 4.10.2004 23:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!