Kaybolurken anlıyor insan,
Bir gecenin soğuk ve ıslak yüzünü,
Perdeler kapanıyor ansızın,
Ve o zaman değerleniyor sevgilinin çıplak yüzü.
Kaybedince anlıyor insan,
Yok olmanın korkusunu içtenlikle,
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta