Kaybolurken anlıyor insan,
Bir gecenin soğuk ve ıslak yüzünü,
Perdeler kapanıyor ansızın,
Ve o zaman değerleniyor sevgilinin çıplak yüzü.
Kaybedince anlıyor insan,
Yok olmanın korkusunu içtenlikle,
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta