Sessizce Ağlayan Adam Şiiri - Taha Yaycı

Bir zamanlar bir adam varmış
Zamana aldırmaz sadece yaşarmış
Binlerce insan arasında hep yalnızmış
Birgün askere çağrılmış
Gün gelmiş kapıdan içeri alınmış
Asıl yalnızlığı o gün anlamış
Ve bir köşede sessizce ağlamış
Yüreği hasretle yanmaya başlamış
Her an yüreğinde bir ateş yanarmış
O anda öleceğini sanırmış
Ölmez, aksine acı artarmış
Dünyayı aslında iyi tanırmış
Aslında tanıdığını sanır, yanılırmış
Her gece sevgiliye mektuplar yazılırmış
Kağıda aşkı kazınırmış
Girdiği her savaşı kazanırmış
Bunun da bir savaş olduğunu anlamış
Kazanmak için çok çaba harcamış
Ama ne yapsa da kazanamamış
Sonra savaştığının kendisi olduğunu anlamış
Ve bir köşede sessizce ağlamış
Nöbet tutmuş soğuklara dayanmış
Sevmediği insanlarla kaynaşmış
Ortalık bir anda karışmış
Geriye sadece ve tek o kalmış
Uykusuz geceler ardından dalmış
Bir rüya görmüş korkuyla uyanmış
Beti benzi bir anda sararmış
Mavi gözleri o anda kararmış
Şükretmiş Tanrı'ya sadece rüyaymış
O gece Tanrı'ya yalvarmış
Gün gelmiş beyaz karlar yağmış
Gün gelmiş sıcağa dayanmış
Gün gelmiş ayağında botlar
Dik tepelere tırmanmış
Gün gelmiş aldırmadan yatmış
Gün gelmiş dipsiz çukura batmış
Gün gelmiş sevinmiş, gün gelmiş çatmış
Gün gelmiş ihanet şerbetin tatmış
Gün gelmiş yaş olmuş altmış
Hayattan hiç beklentisi kalmamış
Anlamış hayattan hiçbirşey almamış
Aşkı bilirim sanarak yanılmış
Aslında hiç aşka dalmamış
Ve bir köşede sessizce ağlamış

(17.12.2002, Emirdağ)