Sessiz yürekler Şiiri - Aliş Gülden

rüyalarımdan kirpiklerime
yıldızlar gibi düşen kadın
beyaz köpüklü sularda
çağlayan ırmak gibi söylenir adın
güneş kovar geceleri sahilden
aydınlatır yüzünü ipeksi kar taneleri
zemheri kışında kuytu köşelerde
uyuyan sokak çocuklarının
sıcaklığısın çıplak ellerinin
yitik gençliğimin sevdası
mavi dalgasında denizlerin
seni düşündükçe buğulanır gözlerim
takıldın bir balıkçı oltası gibi
çaresiz yüreğime
yumuşak bulutlar gibi
dokundun ellerime
sensiz kor ateşler gibi
yanar yüreğim
bir kuğu boynu gibi
uzayıp gider hasretin
ay dede küsmüş gökyüzüne gözükmez
kararır bulutlar
koyu gölgeler düşer gözlerine
yıldızlara bakıp
birbirine kavuşamayan
sessiz yüreklere
vuran ağustos böceklerinin ışığı gibi
vurur hayallerin
bıraktığın yerde durur
nefesin nefesimde
sesin sesimde
takıldı kaldı
gözlerin gözlerimde
kavuşma ümidi
kalsa bile son nefesimde