Sessiz vedanın izleri

​Sessiz Vedanın İzleri

​Sen gittin ya, her mevsimin adı kış oldu şimdi,
Oysa içimde açan çiçekler, hâlâ seni bildi.
Bir hüzün çöküyor ansızın, sebepsiz bir yorgunluk,
Ama bil ki bu kalpte, sana ait her şey sonsuzluk.
​Gözyaşı değil bu, sadece özlemin ıslak izi,
Boş kalan yerinde yankılanır en derin sesi.
Bir teselli arıyorum, bıraktığın o ılık tende,
O büyük sevgi, şimdi sessiz bir duadır bende.
​Oysa sen, kalbimin en kırılgan ve güzel yeriydin,
Senden geriye kalan, hayat denen o ince ipiydin.
Yine de sızlanmam, bu sevda bile bir armağan bana,
Çünkü seni sevmek, en yalın ve gerçek inancım sana.
​Uzaktan da olsa, seni sevmek yetiyor bazen,
Yüreğimde taşıdığım bu ağırlık, bir hazine zaten.
Ne zaman baksam gökyüzüne, yıldızlar seni fısıldar,
Hüzünlü ama sevgi dolu bu hatıra, hep senle yaşar.