Sessiz Vedalar Şiiri - Emrah Bekci 2

Gözlerin uzaklarda, gönlümde bir hüzün,
Yolların sonu yok, mecnunum, sürgün.
Kalbimde yanar ateş, közlenir külde,
Nereye baksam, senden izler sürgünde.

Bir cümle suskunluk sarıyor dilimi,
Gönlümde fırtına, ezberli bir kelime.
Anlatmak istesem de sana hislerimi,
Bil ki hiçbir sözcük dindirmez elemimi.

Gittin, bitti diyorsun, gözlerin soğuk,
Aklımda hatıran, sönmek bilmez korku.
Ardından bakarken titrer ellerim,
Sen gittikçe kararıyor gecelerim.

Zamansız vakitlerde kaybettim seni,
Gecenin bağrında bulamadım kini.
Kalbimde açtığın o derin yarayı,
Sarmıyor anılar, hüzün bürümüş hayali.

Her sabah uyandıkça düşer aklıma,
Birlikte olduğumuz o eski bahar.
Bir solgun gül gibi kaldın avuçlarımda,
Dikenleri açık yaramı kanatıp, sızlatıyor.

Unutmak istesem de başaramam,
Bir çölün ortasında yol bulamam.
Ne yana dönsem senden bir iz var,
Git desem de gitmez hayalin içimde azar.

Sözler bitse de gözler anlatır hâlimi,
Sessizce yaşarım, taşırım yükümü.
Unutmaya çalışırken kaybolur adım,
Bir anıya saplanmış her geceyedir düşüm.

Senin yokluğunda yıkıldı düşlerim,
Karanlık bir gölge oldu gecelerim.
Sensiz bir dünya bana dar geliyor,
Her sokak, her köşe seni özlüyor.

Gel desen de dönmez, biter her umut,
Son bir nefes gibi kalır boynumuzda.
Bir daha sarılmayacak o eski dost,
Tüm sokaklar yabancı, tüm caddeler boş.

Veda zamanı geldi, gözlerimde yaş,
Yollar ayrılıyor, kalbimde bir savaş.
Unutur muyum seni, zaman gösterir,
Ama kalbimde bir yer hep seni özler.