Ateşten gömleği giyerken beden,
Vuslat, ayrılık rüzgarına yenik düştü.
Bir can parçası mıydı ki giden,
Yaralı gönlüme figan düştü.
Gitme demeye varmadı dilim,
İçime aktı gözyaşı selim,
'Veda' dediğimde titrerken elim,
Sevda baharıma hazan düştü.
Ey ömür gülistanımın en güzel gülü!
Ey dert dağımın mağrur sümbülü!
Ey gönül bahçemin suskun bülbülü!
Hasret sofrasında payıma baldıran düştü.
Kayıt Tarihi : 27.12.2006 22:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şahin Şen](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/27/sessiz-veda-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!