Giderken bıraktığın gölgelere söylüyorum,
şiirlerimi.
Sığınaktayım, tek başıma,
Sessiz ve sensiz.
Fısıltıyla yağan yağmurun,
sesina karışıyor soluğun.
Derin derin içime çekiyorum,
her bir damlayı; soluklanıyorum.
Gidişlerinin ertesinde,
sonbahar hüznüyle doluyorum.
Ağlamayı ayıp sayanları ayıplıyorum...
Saçlarının arasından,
kızıl alevler dağılıyor.
Diniyor yağmur,
gökkuşağına renk oluyor.
Şiirler yazıyor,
Şiirler söylüyorum.
Sessiz ve sensiz.
Kayıt Tarihi : 3.6.2002 22:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yavuz Turhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/06/03/sessiz-ve-sensiz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!