Sessiz Sinema Şiiri - Hüseyin Arslan 6

Dirseklerini masaya koydun
Önünde kahven ruj izin bardakta
Bir derdin var yıllarca saklamışsın içinde
Ne zaman geçse bir anne bebeği kucağında
Dikenli sarmaşıklar filizleniyor iki dudağının arasında

Ne hale geldik ikimizde
Bayat bir ekmeğin kırıntısı kadar sofra bezinde
Savurmadan rüzgar bizi uzaklara
Hala bir şansımız var
Sözcüklere boyun eğip
Sessizliği bozmaya.

Yakamı ilikle, gözümdeki çapağı sil elinle
Yeter ki bana bir işaret ver
Bu sessiz sinemaya aklım ermiyor artık
Hangi yönetmen, hangi kareye sıkıştırabilir ki bizi?

-Hüseyin Arslan