Şimdi on ikiye kadar sayacak
ve hep birlikte susacağız.
Bir an olsun toprağın yüzünde
konuşmayalım hiçbir dilde,
bir saniye duralım,
sallamayalım kollarımızı bu kadar.
Acelesiz, motorlarsız
ne mis kokan bir an olurdu,
birlikte hepimiz
apansız bir gariplikte.
İncitmezdi balinayı
balıkçılar soğuk denizde
tuz toplayan adam
bakardı yaralı ellerine
Yeşil savaşlar hazırlayanlar,
gazlı savaşlar, ateşli savaşlar,
yaşayanı kalmayan zaferler,
temiz giysiler giyerlerdi
yürüyüp kardeşleriyle
gölgede, bir şey yapmadan.
İstediğim karıştırılmasın
kesin eylemsizlikle:
ne yaparsa odur yaşam
bir işim yok benim ölümle.
Götürebilmek uğruna hayatımızı
bu kadar sıradan olmasaydık,
ve bir an, hiçbir şey yapmasaydık,
belki dev bir sessizlik
yarıda kesebilirdi kederini
kendimizi hiç anlamayışımızın,
kendimizi ölümle korkutmanın,
belki de toprak öğretecek bize
ölü görünen her şeyin
aslında canlı olduğunu.
Şimdi on ikiye kadar sayacağım
sessiz olun, ben gideceğim.
(Türkçesi: Erdal Alova)
Pablo NerudaKayıt Tarihi : 7.1.2007 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"SEVMEK VE BUĞZ ETMEK ANCAK ALLAH İÇİN OLMALIDIR."-Kudsi kaide-
Bu hayat bir imtihandır, idrak edip bilene
Ne mutlu o sınavı, kazanıp da ölene.
Herkese hayırlı çalışmalar dilerim.
Ha tabi sessize almanı gerektirecek kadar duyulabilen biriysen...
İnsanoğlunun insanlıktan çıkmasına ara verelim diyor.
Çeviri her ne kadar başarılı da olsa estetik yitimini de dikkate alıyorum. Ve çokça anlam derinliğinde kaybolanası bir durgunluk yaşayarak on ikiye kadar sayıp susuyorum.
TÜM YORUMLAR (10)