Sessiz Mabed! Şiiri - İsa Yılmaz

kalabalıklardan ve kendimden kaçıp da geldim
burası bir mabed, sessiz ve yalnız
keşke kilitlesem gönlümü bu gizemli sütunlara
aşkımın köksaldığı bu füsunlu evden gitmemeliyim ben
pencerenin ardında, kapının eşiğinde dünya
ve onun yorgun ve azgın insanları
hayır ben burada kalmalıyım
ölümsüzlüğe susayan ruhum öyle istiyor
bu sessiz ve yalnız duvarlar arasında yükselmeliyim semaya
yıldızlar beni bekliyor, selam çakıyor melekler
ey güzel Allah'ım, ölümsüzlüğe susayan ruhum Seni istiyor
burası bir mabed sessiz ve yalnız
kelimeler susacak, hislerim sonsuzluğa akacak...