Sessiz Korku Şiiri - Reşat Sağlam

Omuzlarda bir yük insanların
Herkes alelacele
Sanki sonsuzluğun şerbetine yürür gibi
Boğazlarda düğüm
Yüzler toprak ananın rengi
Rüzgar mezarlarının arasına dökülmüş sararmış yaprakları savurmakta
Bir mekandan bir mekana (bir mezardan bir mezara)
Açılan bir metrekarelik alana
Herkes kendi benini sığdıramamakta
Kendi beninden habersiz
Tabutta dün konuştuğumuz gülüştüğümüz ‘o’
Gözleri görmemekte hiçbir şeyi
Sahnedeki perde ansızın inivermiş oyuna
Dil söyleyememekte hiçbir türküyü
Çenesinden bir beyaz bezle bağlanmış
Sonsuz suskunluğa hazırlanmış
Ya da yeni bir başlangıcın ayinine
Beden ve ruhun ahengi bozulmuş
Beden toprakla kucaklaşırken
Ruh bedenden ayrışıp özgürleşmenin sersemliğinde
Korku yaprağa işlerken heybetini
Herkes kendini gömdüğünden bihaber
Uzaklaşıp kaçmakta kendinden
Ben kaçabilir mi benden
Ben sen
Sen ben
Gömmedik mi bizi bizden
Yıkarken en görkemli mabetleri kalbimin sessiz duası

(09.01.2011 Pazar)