Sessiz Kasaba Şiiri - Kağan İşçen

kimsesiz ağustosların kasabasında
kalakalsam da bir yanım hep sende
arkadaşlarımla paylaştığım sessizlik
daha saran daha sıcak olsa da...sende...

bozkır rengi uzaklardı ağustos kasabam
mülayim trenlerin belki ayda bir uğradığı
kahvehanelerinde ihtiyar anılar demlenirken
aklımda an be an kırmızıyı ince nazlı sevişin...

kimsesiz ağustosların kasabasında duyumsadım
sevgiyle büyüyen sessizliğin mağrur çığlığını
ağaçların ırmaklar boyu hışırdayarak anlattığı
büyülü çocuksu masallardan esinlenerek attığı...

sessizlik kasabasında öğlen uykularım sahipsizdi
hayata kuşkulu uyanmalarla yorulurken saf düşlerim
kirli sarı yağmurlara kadar sessiz beklemeyi öğrendim
şimdi ağustoslar daha kimsesiz ama ben sessiz değilim...