Sessiz Hayal Şiiri - Önder Elçi

Gönlüm çekiyor yârimin ince düşünü,
Rüzgâr da taşımaz olmuş artık izini.
Bir gölge gibi süzülür her an içimden,
Yine bırakır sineme sessiz sesini.

Yollar uzanır, dağılır önümde bir bir;
Zaman örter gittikçe ağır perdesini.
Durmuş gibiyim, akmıyor saat, dönmüyor gün;
Tutmuyor avuçlarım sabahın yüzünü.

Üstümde çöker karanlık, ağır bir gece;
Dilsiz bırakır yüreğimin derin sözünü.
Her akşam ufka iner solgun bir hüzün,
Gün batarken bile söndüremez közünü.

Nereye baksam yeniden görünür o düş;
Bir duvar gibi dikilir yüzüm önüme.
Bir sızı olur, yayılır gönlümün içine,
Dağıtır beklediğim bütün düzeni.

Bir kapı aralanır gecenin kıyısında;
İnce bir esinti taşır rüzgâr sesini.
Tozlanmış anılarım uyandırır beni,
Hatırlatır zamana gömülü çağrısını.

Yâr uzakta, yol uzundur, gecem ağırdır;
Dayanmaz içimde büyüyen ayrılık gücü.
Bir umutla her sefer yola çıkmış olsam da
Geri taşır omzuma yeniden bekleyişi.

Gün doğar, fakat soluktur ışığın rengi;
Gülmeye cesaret edemez sabah gülüşü.
Kuş geçer, rüzgâr eser, gök açılır uzaktan,
Yine de silemez içimde sönen ateşi.

Bir çınar gibi köklenir gönlüme keder;
Büyür her nefeste gecenin bölüşü.
Düşer içime kendi sesimin yankısı,
Her yankıda çöker içime yarin düşü.

Aklım yorulsa da döner yine o hayale;
Tutulur elim bir anlık yanılış gibi.
Adımlarıma siner anısının kokusu,
Dünya susar, kalır yalnız bir bakış gibi.

Gölgeler uzar, kaplar içimin yollarını;
Dünya döner ama duymaz kalbin çağrısını.
Hangi yöne yürürsem yürüyeyim yine
Önüme serer kader kendi ağını.

Bir ateş sızar içimin karanlık yanına;
Tutuşur hüznün bıraktığı ince kanı.
Sözler tükenir, diller susar birden bire;
Sessizlik anlatır söyleyemediklerimi.

Karanlık elini sürer camlara doğru,
Gecenin yükü bastırır soluk adımlarımı.
Ben yine beklerim açılır diye o kapı,
Yarın avuçlarıma bırakır yokluk ağı.

Bir an olur, donar dünya etrafımda;
Susar bütün sesler, kalır sabah kokusu.
Bir his geçer içimden ince bir yağmurla;
Döner göğsüme eski günlerin dokusu.

Gönlüm çekiyor yârimi, düşüyor içime;
Bir rüzgâr gibi değip kaybolan gülüşü.
Ne söz tutar zamanı, ne zaman sözleri;
Bitmez içimin taşıdığı o uzun sükûtu.

Ve durur içimde büyük bir yalnızlıkla
Bir adım geri çekilir gönlümün sesi.
Susarım… çünkü bilirim artık şunu:
Gönlüm çekiyor yârimin ince düşünü…
Ve bitmez içimde bu kimsesiz düş mevsimi.