Sessiz Gözyaşlarım Şiiri - Güven Tekin

Gözyaşlarım yanaklarımı yıkadı.
Sessiz çığlıklar içinde
Sesim çıkmadı kimse feryadımı duymadı.
Herkes kör olmuştu kimse küçük bedenimi görmemişti.

Gecenin kör saatinde gözyaşlarım bedenimi yıkamıştı.
Suçum neydi benim, çocuk olmak mı?
Yaşayamadığım çocukluğumu kim verecekti bana?
6 yaşında gözlerimde kanlı yaşlar bırakan hayat mı?

Yoksa canımı yakanlar gece miydi, gündüz müydü?
Allah aşkına, suçlu bunlar değilse
İnsanlar mıydı? Evet, vicdanını kaybeden
Kendini insan zanneden feryadımı görmezden gelen vicdansızlar suçluydu.

Dünya yansın dedim yıllarca ben.
Oysa dünyanın ne suçu vardı?
İçindeki insanlık suçluydu.
Masum bir melekken canımı yakan,
Bunu görüp görmezden gelen vicdansızlar suçluydu.

Çocuk parkta oynayan değil miydi?
Ben mi yanlış biliyorum?
Gecenin kör saatinde sessiz çığlıklar içinde
Kanlı yaşlar dökmek miydi çocukluk, ey zalimler söyleyin!

Şimdi elimi tutsanız bana o yaşımı, yıllarımı verebilir misiniz?
Kaybolan hayatımı gecelerce alamadığım nefesimi geri verebilir misiniz?
Asla gücünüz yetmez hiçbir şey geri gelmez.
Ben yıllarca dünyayı yaktım!

Sizin o zalimlere, o vicdansızlara gücünüz yetip de ceza veremediniz.
Siz de mi vicdanlarınızı kaybettiniz, ey insanlık!
Acımı kimse görmedi, görmediniz.
Gözlerimdeki kanlı yaşların hesabını mahşerde vereceksiniz.

Kimseye hakkımı helal etmiyorum.
Sadece ben konuşacağım, tek tek hesap vereceksiniz.
Ne bu dünyada ne öbür dünyada size hakkım haram olsun.
Döktüğüm gözyaşlarımın her bir damlasının, geceler boyu alamadığım nefesin hesabını sizler vereceksiniz!