Sessiz gidişin! Şiiri - Mustafa Cilasun

Mutat
Olduğu üzere akşam
Sevinçle yine evimize gelmiştim ne hikmetse

Yorgunluk
Halime nüfus edince
Neşem sefilliğin hengâmesinde susuz iklimde

Sana karşı
Mahcubiyetim benimle
Haline refahın hasretini çektirince kendimce

Mütemadiyen
Sorardım, hani ne zaman
Nihayet bulacak diye lakin çaresizliğim demde

O akşam
Kapımı açan olmayınca
Sol yanım sızlayınca korktuğum başıma gelmişti

Günlerdir
Mesaiye kalmam bile yetmedi
Kıt kanaat geçinmek bir marifetti ama tüketmişti

Umutları
Solgunluğa terk etti
Kuraklık ilkimi ruhuma tevessül etti ne şiddetliydi

Sukut içinde
Kapıyı açına bomboş
Ve fevkalade nahoş yılgınlık başköşemde konuktu

Masanın
Üzerindeki duran pusula
Nasılsa gözüme ilişti soluksuz okurken sendelendim

Senin zarif
Halinden çıkınca kelam
Tesiri ruhumu gark ediyor vesselam lakin ne tamam

Koşar adımlarla
Kompartımana uzandım o an
Arandım, her yanı taradım, vagonlara umut bağladım

Yakarışlarım
Bir netice hâsıl etmedi anladım
Yine yıllar sonra yalnızlıkla arkadaşlığa mecbur edildim