SESSİZ GECELERDE SENDEN UZAKTA YANLIZLIĞI YAŞARKEN
Ben meyhanelerin adamı oldum, sen ıslak rıhtımların bekleyen kadını,
Böylesi daha mı iyi oldu sevgilim? Unutmaya çalıştık birbirimizin adını…
Sen beklerken rıhtımda gözlerinde yaş,
Ben meyhanelerde, ıssız sokaklarda başıboş bir ayyaş…
Gecenin soğukluğunda kaybolan izlerle dolanarak
İnansan da inanmasan da sevgilim, ben pişmanlık duymaya başladım yavaş yavaş…
Sessiz gecelerde senden uzakta yalnızlığı yaşarken,
Sana görünmeden seni hep uzaktan seyrettim ben.
Gözlerimden akan gözyaşlarım denizin suyuna karışırken
Seninle birlikte solarken hayallerim,
Kayboluyordu umutlarım ay ışığında hatıranı saklarken.
Gecenin ıssızlığında seni düşündüm, seni hissettim
Sessizlikte atan kalbimin sesini dinlerken,
Yıldızların altında, senden uzakta sana olan sevgimi yaşadım.
Gözlerimde canlanan silüetinle sarıldım.
Hayallerimle bezeli anılarımda seni ararken…
Bir gün belki yollarımız tekrar kesişir
Geçmişin izleri silinmez hiçbir zaman
Yaşadıklarımız hatıra olur, anılarla birikir
Umutla dolu yarınlara açılır kapımız
Sevgiyle aydınlanır karanlıkta kalan anılarımız
Gökyüzüne baktığımda yıldızlar parlıyor seninle
Uzakta olsan da benden hep kalbimdesin sevginle,
Bu sessiz gecelerde âşkınla avunurken ben böyle
Hüzünlü ama umut dolu bir bekleyiş içinde,
Bana döneceğin günü bekliyorum kalbimde taşıdığım özlemle.
04.01.2025
Erman Ulusoy /Kırklareli
Kayıt Tarihi : 5.1.2025 00:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!