Sessiz Geceler Şiiri - Güven Tekin

Sensiz bir hayat; aç kalmak günlerce,
Susuz kalmak çöllerde.
Serap görmek, olur olmadık her yerde.
Hüzün olur, sessiz gecelerde.

Kısa olsa da yolun, atma beni başından.
Derman oluruz, sen bana, ben sana.
Omuz omuza verir, atlatırız beraber.
Hayat denen bu yolda, beraber savaşırız.

Karanlıkta kaldım, gecemi aydınlattın.
Işık oldun gecelerime, bana sırdaş oldun.
"Nereye koymak istersen,
Oraya koy yüreğini yüreğime," demiştin.

"Ben seni sağ yanıma koydum," dedin.
Yine de büyük bir sır deyip sustum her gece sabaha kadar.
Belki de çaldık yüreklerimizi çoktan.
Ne sen farkındasın ne de ben farkındayım.

Gecelere anlattım, "Sus," dedi bana.
"Aman ha, kimseler duymasın sol yanını.
Sır kalsın orası, kimseler bilmesin."
Şimdi hiçler yerine oturdu sende, bende.

Ne sevda ne de aşk deyip durduk.
Sadece dost ve arkadaştık.
Ondan fazlası ikimize haramdı.
Biz o treni çoktan kaçırmıştık.
Sol yanımızın aşkla dolması yetmezdi.

Bana ilham veren, can veren,
Belki de son kez elimi tuttu,
Uçurumdan düşmeden.
"Gözlerin gözlerime bakarak gidelim semaya."

Uçurumun sonuna gözlerimiz açık gideceğiz.
Ya hep seveceğiz, ya hiç.
Onun için hiçlerde yok olacağız,
Sevsek bile.