Sessiz Gece Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Yine gece sessiz,
Kalbim kırıklarla dolu.
Saatin tiktak sesine bırakıyorum kulaklarımı.
Yokluğun düğüm düğüm,
Sensizliğin en sancılı saatlerindeyim.
Dudaklarımda kelimeler, çaresiz.

Yukarıdan aşağıya,
Sağdan sola, ya da soldan sağa dönsem de,
Geçmiyor yokluğun.
Hasretin, isotlu kokusu genzimi yakıyor.
Çığlıklarım geceye savruluyor,
Gözyaşlarım gözbebeklerime düşüyor.
Islak kaldırımlar,
Tırnak uçlarımda acı.

Söylenmemiş sözcükler dilime öbekleniyor.
Gözleri bağlı bir kuş gibiyim,
Ne önümü görebiliyorum,
Ne de yönümü.
Ayaklarımda yılların taşları;
Her adım ağır geliyor.
Kanatlarım var ama uçamamak,
İşte o daha ağır geliyor.

Bıraksam, kim alır acımı?
Omuzlarım yüklere kızgın,
Dilim hasretin ayazında.
"Off," dediğim kaçıncı acı bu?
Hani geçecekti?
Diyemiyorum…
Geçmiş ama geçmeyen bir geçmiş;
Avuçlarımda öksüzlük,
Dilimde yetim sözcükler.

"Nereye?" demek geliyor içimden,
Ama hayallerimin uçup gitmesine engel olamıyorum.
Savrulan bir yaprak gibi,
Yine geceye karışıyorum.
Tıpkı gökyüzünde birbirine göz kırpan yıldızlar gibi.
28.11.2024 16:09