Geçmişin gölgesinde kaybolan umutlarla yaşar insan.
Yetişir mi imdadına ihvan?
Yalnızlığın koynunda uyur insan.
Mazinin karanlığında sana kucak açtı mı insan görünümlü bir liman?
Duydun mu içindeki sessiz feryatları?
Acının nakaratında akar gider gözlerinin ırmakları.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta