Sessiz Dünyam Şiiri - Ceylan Manolya

gözlerimden yağmur yağmur döküldü acılar
öyle yaktıki canımı kıvrandıran sancılar
acı dolu gülüşümü mutluluktan sandılar
oysaki oysaki için için yandığımı
eridiğimi anlayamadılar göremediler
bilmediler bilemediler

feryat feryat ağlarken yüreğimden
kime halimi anlatıp derdimi yansaydım
açtım ellerimi semaya yalvardım her gün
allahım gör halimi sen gör halimi
gör allahım diye yalvardım
her gün ağlaya ağlaya

attım içime acılarımı dertlerimi kederimi
anlatamadım kimseye canımın nasıl yandığını
sessiz sessiz karanlıklarda iççekerek ağladığımı
açtım ellerimi semaya yalvardım allahıma
sen gör sen halimi diye diye yalvardım
yalvardım allahıma ağlaya ağlaya

ne hayallerim ne umutlarım vardı
hepsi bitti gözlerimde kaldı
mutluluğun yerini gözyaşlarım aldı
açtım ellerimi semaya ağlaya ağlaya
yalvardım allahıma her kahırla kaldığımda

diyemedim halimi kimselere
eridim derdimle günden güne
uyku kalmadı gözlerimde
açtım ellerimi rabbime
ben bende değilim
getir beni kendime