Sessiz Çığlık Ver.1.0 Şiiri - Önder Durmuş

Sevilmiyor olmanın verdiği acı nasıldır bilemezsin
Belki parasızlıktan aç kalmış insanlar gibi bir dert değildir ama
Manevi bir açlıktır, anlayamazsın
Çoğu zaman bir çığlık hıçkırır içimden
Ahh keşke diye ama duyamazsın,
Sırf kulakların zedelenmesin diye sessizdir bu çığlık
Bilmez benden başka hiç kimse duyamaz
Sesin titreşiminden organlarım birbirine vurur acımasızca
Neden mi gizlenerek ağlıyorum
Gözlerimden akan tuzlu su değil de kan, ondan
İçim parça parça oluyor, hıçkırdıkça,
Köklerimi saldığım toprak yavaş yavaş kaymaya devam ediyor
Erezyon, Heyelan hep beni buluyor
Hala direnip ayakta durmaya çalışıyorum
Bak kışta geldi artık,
Her bir yaprağım teker teker dökülecekti,
Eğer herhangi bir yaprağım çıkmış olsaydı.
Başka ağaçların döktükleri kuru yaprakları bile kıskanıyorum.
Benim gövdemde olsalardı asla bırakmazdım onları.
İyice soğudu hava, çıplağım üşüyorum.
En azından ceketini ver,
Benim fidan gövdemi ısıtmaz ama,
Bana sarılıyormuşsun gibi hissederim belki,
En azında gözümde bir pırıltı olur.
Anladım ki artık gitmeye karar verdin,
Ne yazık ki bende ölmeye,
Bir fidanım küçücük bir türlü büyüyemiyorum,
Birde bu yetmiyormuş gibi, her önümden geçen bir dalımı koparıyor.
Onlarda haklı işe yaramayan bir kavak fidanıyım,
Yapraklarım olsa, yazın güneşten korunmak için gelirlerdi,
Yapraksız bir ağaç çirkin bir insana benzer adeta,
Kimse bakmaz suratına, varlığını anlayamaz.
Benden beteri de var aslında,
Toprağıma her gelip geçen ayağını basıyor,
Ama o bu durumdan memnun,
Çünkü o bu şekilde sevildiğini düşünüyor,
Belki de haklı belki onun yaratılış amacında buda var,
Peki benim amacım ne,
Sessiz çığlıklar atmak mı?
Yoksa ibret olmak mı cümle aleme,
Bunu anlayabilecek kaç kişi var,
Gövdem güçlü olmasa da yine de yaslan son bir defa,
Sen gidene kadar tutarım göz yaşlarımı,
Gövdemdeki çatlaktan aşağı doğru süzülüp seni rahatsız etmezler,
Demek kesin gidiyorsun, karar verdin,
Gitmeden son bir kez okşa saçlarımı,
Son bir kez, sonra git,
Belki bir gün bir yaprağım çıkar,
Belki o gün bende fotosentez yapabilirim,
Sulayanım yok biliyorsun,
İhtiyacımı yağmur yağarsa karşılıyorum,
O zamanda ağlıyorum hüngür hüngür,
Kimse anlayamıyor ağladığımı,
Bari ilk ve son kez ağla,
Göz yaşların suyum olsun öyle git.
Ama gidersen sakın gelme,
Beni görmek için geri dönmeni istemiyorum,
Beni göremeyince, olurda üzülürsün diye,
Üzülmeni istemiyorum, bırak rahat rahat öleyim.
Ölene dekte Yalnızca seni düşüneyim,
İçimde bir umut olsun çıkıp ta geleceksin diye ama sen sakın gelme,
Boşuna da kimseye sorma,
Orada sessiz çığlıklar atan bir ağaç vardı duruyor mu diye,
Çünkü onlar benim farkımda bile değil.

(04-Ekim-2002 Cuma)