Sessiz Çığlık Şiiri - Sempatikşair Emrah

Hikayelerim acilarda kahroldu.
Çocuk olamadim herşeyin özleminde boğuldu gözlerim
Kalbim kırıklarına merhem olamadım insanların bakışlarında duruldu sözlerim
İnsanlar sefa çekerken hep çilesini çektim
Ben bu hayattan cokmu şey istedim
Gençliğim Bir göçmen kuş sürüsü gibi geldi geçti,ömrüm nefesime dar geldi
Sözlerim kalbime kal verdi ruhum içimde can verdi .
Ben bu hayattan cokmu şey istedim.
Gülüşlerim özümde saklıydı hatıralarım hep nazlıydı.
Yüreğime giren hep yeni sancıydı
Ben bu hayatın sefasını çekemedim
Dertlerim bozguna uğradı üzerime yıkıldı
Gözlerim yaşlarına sığındı
Aklım hep insafsizliklarla saklıydı
Sadece gülmek istedim bende sizin gibi
Ben bu hayattan çokmu şey istedim
Canım diyenlere can verdim
Hiç kimseyi kırıp üzmedim
Bir içten Gülüşe dört kolla sarıldım
Hep içime atmakdan kendi ipimi çektim
Daha ne istiyorsunuz ben bu hayattan cokmu şey istedim