Sessiz Çığlık Şiiri - Mehti Aslanboğa

Aynalarda gördüm ruhunu
Sessizliğini zamanın
Bakışlarına hapsolmuş yüreğim
Ve dudağımda sessiz bir fısıltı
Yalnızlığın dibine vurmuş her halim
Satırlarımda ararken seni
Duygularıma söz geçiremiyorum
Uzatsam elimi tutacağım kadar yakınsın
Ama bir ferman yazılmış uzaklardasın
Asi ve yorgun duygularım
Sussam daha derinden bağırıyorum
Her halinde her tavrında hayatın
Sanki seni yeniden yaşıyorum
Ruhuma işlemiş tüm duyguların
Her benzeyen bakışta sana
Hep aynı duyguları yaşıyorum
Sendelemeden geçse bir günüm
Allah’a şükrediyorum
Tüm ömrümü aynı duygu ile
Aşkın ile yaşıyorum

Tüm aşıklar sende yordu satırlarını
Tüm çiçekler kırgın gitti saba rüzgarına
İncir kuşları nakşetti dudaklarından çıkan kelimeleri
Ne kadar uzaklaşsam da senden
Aniden ufacık bir sesle uyanıyorum
Bir ses gönder rüzgarla ey yar
Sabah yelleriyle kokunu
Ellerimi açmış dua ederken bir sahur vakti
Gözlerine hapsolmuş şu asi yüreğimi
Bırak da tutsun ey yar o sıcacık ellerini