Sessiz Çığlık Şiiri - Özlem Şahin

Duysan şu feryadımı, duysan!
Düştüğüm karanlığı görsen,
Yine de çekip gider miydin?
Öylesine sevmişim ki seni;
Sen, hayatımın en güzeliydin.
Çekip gittin,
Beni buralarda tutsak ettirdin.
Beni Hiç mi düşünmedin?
Sen özgürlüğümdün benim,
Sen, insanlara olan sevgim,
Doğaya duyduğum özlemdin.
Çekip gittin.
Peşinden çığlık atmak istiyorum,
Var gücümle bağırıyorum,
Sessiz bir çığlık çıkıyor
Onu da sen duymuyorsun...
Özgürlüğüm, tutksaklığa dönüşüyor.
Karanlıklara gömülüyorum.
Her yer karanlık,
Hayal bile kuramıyorum artık buralarda.
Sessiz çığlıklarla,
İsyan ediyorum gidişine.
Kimbilir ne zaman karşılaşacağız bir daha?
Sen, hep içimde
Sessiz bir çığlık olarak kalacaksın.