Sessiz Bir Yakarış Şiiri - Can Çalışkan

ıslak kirpiklerini usulca aralayıp
bir sonbahar yaprağının yalnızlığını taradı saçların da kadın
yüreğini aynalara fırlatıp
oysa ne çok gitmek isterdi kendinden
kaç göz yaşı damlasını daha sürmeliydi
dudakların da ki son gülüşün kırıntılarına

düşündü...

uzakta bir adam
bir kalemi doğrultup kalbinin ortasına
savrulmuş bir yaprağı aldı ömründen
önce siyah kederli bir kalp çizdi
iki güvercin çırpınırken akşamın kızıllığın da
karaladı iki nokta arasını göğsünden yarılarak
yorgundu ve hiç gücü yoktu bir taşın direnmesine

ağladı...

kadın
yangın mavisi gözlerini elinin tersiyle sildi
elinin tersiyle sildiğini hatırlayarak
giyinsem çocukluğumu diye söylendi boşluğa
düşkırıkları toplayan bir çoçuğun dizlerinde ki yarayı hatırlayarak
hatırlayarak unutmak istediği bir yarayı ve
biraz ürkek evet gecenin çıkmazında birazda nadan
uzaklara daldı gözleri
sustu...............Bain ACZ

adam
ahh dedi....ahh
keşke sıradaki gitmek olmasaydı
şimdi o şelale gözlerinden süzülüp,gamzelerinde nefes vermek
yüreğinden dökülen yalnızlıklara ölene dek eşlik etmek vardı
lakin kader en masum tavrını takınıp sevgi adına kullana bileceğim
tüm mecazları ellerimden aldı
bana da yalnızca,geçeceksin diye; aklımın en ücra köşelerini süpürmek kaldı

kadın
kolu alçıya alınmış şehre son kez uzaktan baktı
uzun uzun, provası alınmamış hayallere daldı
" keşke " dedi derin bir iç çekerek
keşke, açtığı yaralar,ben iyiyim dedikçe kanamasaydı
kanamasaydı da, celladına aşık bu sefil
gülüşü kurtlanmış insanlara daha fazla madara olmasaydı

adam kadının yangın mavisi gözlerini boynuna vebal aldı
kadın adamın çaresizliğini upuzun saçlarına doladı.....

UMUT en popüler duygu...modası hiç geçmiyor..

Can Çalışkan
Kayıt Tarihi : 7.10.2015 19:55:00