Sessiz Bir Nasihat

Tahta kurusu gibi kemiran anılarım
Silinmiyor gönlümün hatıra defterinden
Gençliğime tebelleş olmuş heyecan denen hissiyat
Tutmuştu bir kere elimden
Ne limanlardan geçtim varamadım kıyıya
Kimi zaman sakin, kimi zaman hoyrattı denizim
Ama hiçbir zaman tek değildim
Gönlüm hep sıcak denizlerdeydi
Pusulam olmadı hiç
Dümen hep başkasının elindeydi

Yolculuk yapmalı insan
Kimi zaman zihninin derinliklerine
Kimi zaman yüreğine bir insanın
Meşakatli yollar olgunlaştırır insanı
Yolun süresi değildir önemli olan
Zoru görüp kaçmamaktır
Zoru zorlamaktır
Yorulmaktır
Koşmaktır
Direnmektir
Savaşmaktır
En nihayetinde
Dinlenmek yoktur bu uğurda çıkılan, geminin güvertesinde

Her plak döner
Döner de farklı söyler
Her göz bakar
Bakar da farklı görür
Her gün doğar
Doğar elbet güneş
Kiminin hürriyetine
Kiminin mapusta ilk gününe bürünür
Öyle badireler çıkar ki karşına
Neden dersin?
Her engeli aşmak kolay değildir
Hele ki düştüysen aşk belasına,
Düşüp de talaşına
Verip kendini alacaklı kaldıysan etmeyesin küstahlık
Ne ilksin ne de son
Sen de geç sıraya
Mahşer boşuna mı kalabalık
Sen de geçiver şuraya

Su akar da bulamaz her zaman yatağını
İnsan kendi ağırlığını sallar da salıncakta
Yüreğindeki o sallanmaz tahın sahibine el dokunamaz
Etime batmış tırnak kanıyor
Çok canım yanıyor be dostlar
Et tırnaktan ayrılmaz dedikleri, bu olamaz.

Nasırlı ellerim, titreyen kalemim
Azı çok, çoğu az gören gözlerim
Nerede gençliğime tebelleş olmuş heyecan denen hissiyat
Şimdilerde maziyi an, uyu ve uyan, kalk ve yat
Bu da gün doğumu mavilikleriyle geçmiş bir hayatın
Gün batımında seyir defterine geçmiş sessiz bir nasihat.