Sessiz Bir Hatıra Şiiri - Sinan Bayram

Bir akşam daha sustu şehir,
camlarda solgun bir hatıra titriyor.
Kendimi dinliyorum —
belki de en gürültülü yalnızlık budur.

Bir zaman vardı,
gözlerinde unuttuğum bir bahar gibi.
Şimdi her mevsim eksik,
her rüzgâr biraz senden soğuyor.

Kalbim, ağır çekimde atan bir saat —
her tik, biraz pişmanlık,
her tok, biraz geçmiş.

Bir sokak lambası gibi yanıyorum
kimsenin geçmediği bir caddede.
Ne söylenecek söz kaldı,
ne dönülecek bir yer.

Yalnızlık, artık bir isim değil —
bir hal, bir hava, bir iklim.
Ve ben, o iklimde yaşayan
sessiz bir hatıra gibiyim.

Sinan Bayram