Sessiz bir çöküş şiir Şiiri - Leylaa Ecrin

SESSİZ BİR ÇÖKÜŞ ŞİİR

Yüzümde geceye çakılmış yıldız,
izleri her biri bir anı, her biri senin gizlerin..
Karanlıkta yankılanan suskun bir ezgi adını unuttuğum, ama hâlâ içimi ezen biri.
Kayıp dualar gibi dağılırken benliğim
kurumuş bir nehir gibi çatladı sevgim..
Ne yana dönsem senden bir hatıra
bir boşluk, bir yıkım, bir harabe şimdi kalbim..

✍️✍️

Söyle, hangi rüzgar savurdu bizi böyle, hangi yemin unuttu bizi, hangi dilek körleşti.
Çığlıklar sarhoş, umutlar bitkin
ağlayan bir çocuk gibi içimdeki geçmişim..
Ne sarhoş geceler, ne dumanlı sabahlar,
unutturamadı bana o son vedalar,
sende kaldı yarım bir şiirin mısrası,
bende ise ölüm gibi suskun kalan anılar..

✍️✍️

Ey yârim, artık ne sitem ne serzeniş,
yalnızca bir isim gibi geçip,
gideceksin ve ben bir şiirin
mezar taşında adını son kez,
sessizce dile getireceğim…
gölgemle konuşuyorum gecenin koynunda
her kelime bir yas, her hece boynumda
seninle yarım kalan o solgun bakış
şimdi içimde bir yangın, bir yok oluş
gözlerimden geçiyor sustukça zaman
ne dün var artık, ne yarına inanan
yalnızlık, en sadık yoldaşım oldu
bir ben kaldım, bir de içimde donmuş bahar..

✍️✍️

yağmurlar anlatır beni şimdi, sen değil
rüzgarlar okşar yüzümü, ama sen değil
dilimde ıslak bir dua gibi ismin
söylesem kanıyor, sustukça zehir
bir düş gibi gelip geçtin hayalimden
oysa ben seni her şeye rağmen sevdim derinden
ne beklemekle bitti ne vazgeçmekle
seninle doğdu yaram, seninle gömülecek
şimdi hangi şehir unutturur seni bana
hangi sokak siler izini avuçlarımdan
hangi gece susturur bu yangını
ve hangi ölüm keser içimdeki sesini?