Sessiz Bir An Şiiri - Züleyha Aktaş

Sessiz Bir An

Bir an dursam,
Zaman içinden bir saat düşse.
Şehir susmayı hatırlasa,
Odaya adını koyamadığım bir şey girse.

Pencere açık kalsa,
Rüzgâr sebep sormadan içeri girse.
Gelmeyen birinin yokluğu
Bu kadar ağırlık yapabilir mi insanda?

İçimden bir cümle geçse,
Söylesem eksilecek gibi.
Bazı duygular vardır,
Dile gelince küçülür,
Kalpte kalınca büyür.

Konuşmasak.
Çünkü bazı yakınlıklar
Söze gelince incinir.
Sessizlik bazen
İnsanın kendine yalan söylemediği tek hâldir.

Yan yana otursak,
Aramızda mesafe kalsa.
O mesafe
Ne korku olsa
Ne kaçış.
Sadece dokunmadan bilmenin hâli.

Gözlerim dolsa,
Sen bakmasan bile.
İnsanın içi bazen
Kimse görmeden de sızlıyor,
Bunu en iyi kalp biliyor.

Birden ağlasak.
Aynı anda değil belki,
Ama aynı yerden.
Sebep aramasak,
Çünkü bazı kırılmalar
Nedenini bile taşıyamıyor artık.

Sarılmasak bile
Birbirimizin omzunu tanısak.
Bazen en derin temas
Tenle değil,
Dayanabilmekle olur.

Sonra kalksak,
Her şey yine yerli yerinde dursa.
Ama içimizde
Kimseye anlatamadığımız
Sessiz bir an kalsa.

Olmaz ya…
Zaten bazı duygular
Yaşamak için değil,
Ömür boyu taşımak için var.

Nûrferah / Züleyha AKTAŞ
28 Aralık 2025 – Saat: 09:35