Sessiz Ağıtlar 2 Şiiri - Erdoğan Çalışkan

SESSİZ AĞITLAR 2
Düğünde kelle atılıyor orta konağa
Onu dama düşürdü Kağnin Duran Ağa
Boztepe’li kızdı, sanki düşmüş tuzağa
Dama iplerimi gerdiler sessiz ağıtlarda

Sabah hepimiz oturduk erken sofraya
Mercimek yolunacak vardık tarlaya
Eşek yemin etmiş sol kolum kırmaya
Sınıkçı beze üzüm sardı sessiz ağıtlarda

Yetmişin başında köyden göçtük şehre
Liseden sonra atladım esnaftan nehre
Yedim ekmeğini, çıkmadım kahra
Bekliyorum iş yerimi sessiz ağıtlarda

Köyüm doğuştan tutkunum sevdana
Kaldırsalar dağları baksam o yana
Döneceğim elbet sonunda sana
Kuzularımın vicdanına sessiz ağıtlarda

Gözüm yok dünyanın şöhret, tacında
Ölürsem ömrümün eri geçinde
Yatırsınlar babamın başı ucunda
Sarı verin Kepir’e sessiz ağıtlarda

Eşim dostum duyunca ağıt dizmesin
Çeşmemi, ormanımı kimse bozmasın
Sevgiyle büyüttüm, namert sızmasın
Emek verdim nice sessiz ağıtlarda

Mısraları dizerken ağlamam sandım
Köyüme yazarken köyleri de andım
Köylü olmakla daha da gururlandım
Onlara selam olsun sessiz ağıtlarda

Erdoğan’ım duygulandım yazarım
Herkesi sever, sayar name dizerim
Hayalde olsa da köyümde gezerim
Hasretim dorukta sessiz ağıtlarda.
ERDOĞAN ÇALIŞKAN 22 09 2009.