Sessiz Ağıt Şiiri - Zeynel Erol

SESSİZ AĞIT
Nereden yükselir sessiz ağıtlar
Atalar perişan susmuş öğütler
Hani yağız atlı o koç yiğitler
Terk etmiş vatanı il sessiz kalmış

Dostum yüreklice gezerdik hani
Göklerden ışıklar süzerdik hani
Dağları, yolları çözerdik hani
Tükenmiş kuvvetler yol sessiz kalmış

Erisin zamanın ruhu erisin
Ayaklar yavaşça gider gerisin
Ömrüme seneler tek tek serilsin
Ardına bakmıyor yıl sessiz kalmış

Herkes bir yabancı herkes el oldu
Başımıza ne geldi bu hal oldu
Dikeni döküldü solan gül oldu
Umutsuz, çaresiz dal sessiz kalmış

Bütün çoklar şikayetçi azlıktan
Yalancılar mertek biçti sazlıktan
Ölüm de tiksinir vefasızlıktan
Cesede bakmıyor sal sessiz kalmış

Kurudu gönüller bağı kurudu
Kurbağa dereden dağa yürüdü
İçimde sevginin gölü var idi
Suları coşmuyor sel sessiz kalmış