Geniş coğrafyalı iklimlerin kuru havalarında okyanuslarda yakut yüklü gemileri götürür rüzgâr sarmaşık kokulu limanlara. Yalnızlığın o korkunç yüzü aniden beliriverir leylaklı gecenin tepelerinde.
Gökyüzün mermer yüzü bir tuval gibi işleniyor kimliksiz barakalara, ıssızlığın rengi gri, tenime yapışıyor üşüyorum. Sessizlik ordu ordu üstüme geliyor üşüyorum, birden ayak seslerimden korkuyorum kaçıyorum sonra. Küçük zeytin ağaçları dallarının arkasına gizleniyorum.
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta