konuşacak bir şey kalmazdı
kısalırdı zaman uzardı yalnızlığımız
kelepçelenirdik şehirlere sığmamaya
zıt kutupların birbirini çekmesi bu olsa gerekti
karanlık basarken aydınlanırdı acılarımız
öyle ki sığlaşırdı en derin yaralarımız bile
ben bir seni bilir gerisine karışmazdım
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta