Sesler Şiiri - Hüseyin İlhan 2

Ve gözler üzerimde bir tablo gibi çizilir ufka doğru
Bilinmezlerin tek tahayyülü ıstırap yüklü monarşilerdir
Tanımazlar gam yüklü anaları uzaklara sürerler
İnanmazlar, tek tanrıları yeşildir mütemadiyen
Geçer durur bir tren dur durak bilmez yoktur tamahı
Üzülür bir kısmı engel olamaz avların keder yüklü kaderlerine
Ziller çalar, sesler hegemonyası kaplar her yanı
Bir kaç el ateş sesi sağdan soldan kestirilemez aynı seksenler
Ya da daha uzaklar bilemiyorum her yer varlığa muhalif doğmuş burada
Duramamışlar karşısında koca barajlar hiç olmuş
Yağmurlar yağmış ve şükretmemiş kimse
Darılmış bulutlar buz kesmiş kutuplar tekrardan
Yeni nesil antiloplar sekülermiş dinlememiş kimseyi
Seni ise uzun uzadıya yakmışlar kor ateşlerde
Ah sesi yükselir duyulmaz önü ardı açık ovalarda
İç anadolu kadar bağnaz bir o kadar tutucu diyarlar
Onlar büyüdükçe ben küçülmüşüm ve aşamamışım sınırlarımı avrupaya
Oldu olacak yaksınlar beni orta çağ gelenekleri sarsın her yeri
Sesim çıkmaz boyun eğerim küstahlara karşın tek derdim var olmak ise
Elbet yarın olacak doğacak güneş bir yerlerde
Kendi güneşimi hediye ettim sana ve bir sokak kedisine
Umrumda değil geleceğini ateşe versin çocuklar
Geçmişini yaksın seksen yaş üstü herkes
Ölmelerini diledim zalimlerin tüm hassasiyetimle
Belki bir gün kalmıştır günlerin sona ermesine