Sesler Şiiri - Faltron Katre

Kalabalık
Bunlar rutin sesler.
İnsan için
Onlar yok.
Herkesin duyduğu
Yani herkesin kendi akışında duyduğu
Ancak fark etmediği sesler bunlar.
Trafik,
Garip bir uğultu,
Kahkahalar,
Ayak sesleri,
Kendi konuşmaları.
İçinde olmuşluğun sesleri.
O kadar içine ki insan
Duya duya alışmış
Öyle kanıksamış.
Savaş gibi.
Sessizlik
Asıl bunlar rutin sesler.
Sessizlik yok.
Kimsenin duymadığı
Yani kimsenin
kendi akışında duymadığı sesler bunlar.
Buzdolabı
Gecenin rüzgarı,
Uzaklardan deniz,
Sokak lambası,
Kendi nefes alış verişleri.
Geç kalmışlığın sesleri.

Her şeyin bir geç vakti var.
Gecenin de
Sabahın da

Peki ya
Bir insan
Hem geceye
Hem de sabaha geç kalır mı?
Zamanın içinde
Kendi vaktinde
Kimsesiz, yapayalnız kalır mı?

Her şeyin bir geç vakti var.
Gençliğin de
Yaşlılığın da

Peki ya
Bir insan
Hem gençliğe
Hem de yaşlılığa geç kalır mi?
Ömrünün içinde
Kendi kendine
Güçlü ve özgür kalır mi?

Gün vakti
Özgürlük
Özgürdük biz.
Hani?
Telaşımız
Yetişmek değil mi?
Okula,
Sevgiliye,
Dosta,
Zenginliğe,
Zamana,
Kısaca Hayata arkadaş.
Var mi geç kalma lüksün?

Gece vakti
Zannedilen özgürlük
Gün geceye bağlı
Sebepler sabaha.
Ve her gün
Geceyle başlamalı.
Basamak gibi düşün.
Adım adım yetişme telaşı.
Var mi uyumamaya gücün?

Ben mi?
Aslen ben her şeye geç kaldım.
Ancak ben en çok
O ilk geceye geç kaldım.