Önce bir ses duyuluyor aniden
Sonra kaçışmalar,çığlıklar
Yavaş yavaş yok oluyor süslü binalar,
Devamında ani ölüm sessizliği.
Çığlıklarım kayboluyor gürültülerden
17 Ağustos gecesiydi günlerden
Uyandım tarifsiz çiğlıklarla
Koştum ama tutamadım elini
Sevdiklerim şimdi göçüklerde
Çıkan kıvılcım sonrasında büyüyor alevler
Ansızın yanıyor evler
Kimse var mı orada
Diyemeden, kül olan sesler
ASPAVA
13.05.2016
Kayıt Tarihi : 13.5.2016 22:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!