Seslenişim Sana Yani Sensizliğe

Beyoğlu ndayım. Kırık bir tabure eski bir masada, içimdeki kederim ve kadehimdek beyazımla seni andım. Bu akşam efkarlıyım. Uzaktan gelen keman sesinin hüzünlü nağmelerinde seni gömüyorum yavaş yavaş içime,Öyle derin yaralarım var ki bilemezsin. Andıkça acıtıyor beni. Bu akşam acıtanlara son vermek istiyorum.Ama duygularımın ihanet etmesinden korkuyorum. Dur durağı yok ki korkusu hiç yok,benim gibi değil anlayacağın. Hayalini çizdikçe Ay denize çoşuyorum çoğalıyorum. Gözlerinde kayboluyorum. İçimi yeniden ısıtıyorsun, Sarıyorsun beni sımsıcak. Kaç kez unutmayı denedim ah kaç kez Yaradanıma dua ettim. Sırat köprüsü gibi sevgin taşıdıkça omuzlarımda sevgini ağırlaşıyor bedenim.

O vakit her yudumda seni içiyorum. Dumanlı dağlar gibi oluyorum, Tepesinde karlar, kar içinde açan kardelenler gibi sana uzatıyorum sevgimi.
Güne dönen çicek gibi.

Keman inceden hala çalıyor.Çal diyorum içimden çal kemancı, al içimdeki o acıyı götür beni yeşil diyarlara. Seninle olan ruyalara yeniden yeniden sevmeyi anlat bana. Şimdi kadehimdeki beyazım ellerimde, yaktıkça genizimi asılı duran gözyaşlarım damlasın masaya sen diye. Sessiz sessiz oturalım. Bir keman bir ben ve olmayan senle

Kaderin ruzgarına bıraktım
Savursun beni kendince
Bir ben varım bir de sen içimde
Nereye gidersem seninleyim
Parçalasam yüreğimi
Dilime kilitler vursam
Atsam sonra denizlere
Ay çizerken suya resmini
Çıkarsın anzısın bendeki sen e
Ağlama, sus dinle beni
Bulutları indirme yine gözlerime
Madem olamayız birlikte
O zaman yüreğine koy elini
Gün batımında oturduğumuz o banktaa
Düşün beni
Düşlerine sakla gecelerimizi
O sıcacık masum sevgimizi
Ben unutmam, unutmazsın sende
Yüreğimde hangi kapıyı açsam
İsmin yazılı, kzılısın yani
Vursun bu akşam efkar beni
Dalgalarca dövsün
İstanbul da sensiz içiyorsam rakımı
Gecenin ayazında sıcak dudakların yoksa
Ezsin geçsin bu akşam efkar beni