Seslenişim Sana 26 Şiiri - Zeliha Bicer

Nicedir şarkılardan fal tutmuyorum. Seni yine bana hatırlatırlar da yine yüreğime karabasan gibi çöker sevgin diye korkuyorum. Sana, seni sevdiğimi özlediğimi anlatmamdan korkuyorum.

Bir kadeh beyazım da yok yanımda ne zamandır. Ya çözülür de dilim, haykırırsam sana olmaz zamanlarımda sevgimi. Sen neler yapıyorsun bensiz zamanların nasıl geçiyor, yakıp kavuruyor mu seni özlem ya da unutuldum mu gözden ırak olunca? Hani yüreğine düşen cemreydim ben. Hani dilin unutsa da yüreğin unutmayacaktı beni son nefesine kadar. Sözler dilden ne çabuk çıkıyor değil mi? Ve insan ne çabuk unutuyor olanları... Ben ne söylediğimi unutuyorum ne yapılanları. Bu yüzden midir ki hep içimde bir yerler de sızım var. Ne zaman sevdalı çift görsem aklıma bu yüzden mi sen geliyorsun? Şarkılardan kaçışlarım, İstanbul'dan uzaklarda da olsa Salacak'ı düşündüğümde eskilerden bir tabloyu çizmekte yüreğim.

Beni unutman ancak seni ben yüreğimden attığım zaman olacak ve ben hiç bir sevdamı yüreğimden atmadım hep taşıdım.

Sen hep ince bir sızı, bazen bir gözyaşı bazen ise İstanbul olacaksın.

Hani sevinçlerim
Doyasıya gülmelerim
Hani sen, hani ben
Savrulmuşuz hep bir yana
Savunmasız, kimsesiz
Yaşananlar hep süregelir sanıyorsun
Oysa bitmeğe mahkum...
Şimdi, gövdesi oyulmuş ağaç gibi
Yaşamaya çalışan yaprak gibi
Seni taşımak yaşamak gibi.